Werkplekken dienen seksuele intimidatie actief te voorkomen en aan te pakken
Seksuele intimidatie is een groot maatschappelijk probleem. Ieder jaar worden grote groepen Nederlanders geconfronteerd met seksueel grensoverschrijdend gedrag. Het komt overal voor dus ook op de werkvloer. We hebben er allemaal mee te maken, soms als degene die het overkomt, soms als degene die over de grens van de ander gaat, als omstander. We kennen voorbeelden uit de media en cultuur, de sport, de zorg, het onderwijs, de wetenschap en ook in de politiek. Echter, seksueel grensoverschrijdend gedrag is niet gebonden aan een sector of beroep.
Vormen van seksuele intimidatie
Seksuele intimidatie gaat om elke vorm van seksuele toenadering die als ongewenst wordt ervaren. Het gedrag kan zich op verschillende manieren manifesteren:
- Verbaal: seksueel getinte opmerkingen, seksuele verzoeken, dubbelzinnige grappen of toespelingen, intieme vragen of opmerkingen.
- Non- verbaal: veel betekende blikken, knipogen, staren. Fysiek: aanraken, zoenen, aaien, knijpen, beetpakken, aanranden, verkrachten.
- Online: seksueel getinte berichten, filmpjes of afbeeldingen sturen. Het hoeft dus niet per se te gaan om fysiek contact.
Iedereen ervaart gedrag anders. Ook al lijkt een opmerking onschuldig of grappig voor de een, het kan serieuze gevolgen hebben voor een ander. Seksuele intimidatie in de wet Vanuit de Arbowet heeft de werkgever de verplichting om maatregelen te treffen om seksuele intimidatie te voorkomen. Als de werkgever hier niet voldoende aan doet, kan een werknemer schadevergoeding eisen. Daarnaast wordt in verschillende andere wetten gesproken over het verbod op seksuele intimidatie: in de Algemene Wet Gelijke Behandeling (AWGB), de Wet Gelijke Behandeling Mannen en Vrouwen (WGB) en in het Burgerlijk Wetboek artikel 7: 646. Dit geeft slachtoffers de mogelijkheid om, via de rechter, schadevergoeding van een dader te eisen.
